با تو نیستم
                                   

                                      تو نخوان
                           

                         با خودم زمزمه میکنم

                                       .
                                       .
                                       .
                                       .

               من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام

 
                                  فقط کمی

                           تو را کم اورده ام

یادت هست؟ میگفتم در سرودن تو ناتوانم؟ 

واژه کم می اورم برای گفتن دوستت دارمها؟

                حالا تـــمــــــــام واژه ها در گلویم صف کشیده اند

                           با این همه واژه چه کنم؟

                  تکلیف اینهمه حرف نگفته چه می شود؟

            باید حرفهایم را مچاله کنم و بر گرده باد بیاندازم

                           باید خوب باشم

             من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام

                                  فقط کمی

                              بی حوصله ام

                 آسمان روی سرم سنگینی میکند

                         روزهایم کش امده

            هر چه خودم را به کوچه بی خیالی میزنم

             باز سر از کوچه دلتنگی در میاورم

  روزها تمام ابرهای اندوه در چشمان منند ولی نمی بارند

                                 چون

           من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام


                              اما شبها..

                           وای از شبها

            هوای آغوشت دیوانه ام میکند

    موهایم بد جوری بهانه دستانت را میگیرند

تک تک نجواهای شبانه ات لا به لای موهایم مانده اند


کاش لا اقل میشد فقط شب بخیر شبها را بگویی تا بخوابم

                         لالایی ها پیشکش

           من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام

                فقط نمیدانم چرا هی آه میکشم

                               آه

                               و

                               آه

                          و بازم آه

                خسته شدم از این همه آه

             شبها تمام آه ها در سینه منند

ان قدر سوزناک هستند که می توانم با این همه آه دنیا را خاکستر کنم

                اما حیف که قول داده ام


            من خوبم ....من آرامم......

              فقط کمی دلواپسم

          کاش قول گرفته بودم از تو

         برای کسی از ته دل نخندی

  می ترسم مثل من عاشق خنده هایت شود

               حال و روزش شود این...

تو که نمی مانی برایش آنوقت مثل من باید

آرام باشد .....خوب باشد..... قول داده باشد

                       بیچاره..

شاگردي از استادش پرسيد: عشق چست ؟

استاد در جواب گفت: به گندم زار برو و پر خوشه ترين شاخه را بياور
 
اما در هنگام عبور از گندم زار، به ياد داشته باش كه نمي تواني...
 

یه آدمایی هستن که همیشه با حوصله جواب اس ام اساتو میدن…
هروقت ازشون بپرسی چطوری؟ میگن خوبم..
وقتی میبینن یه گنجشک داره رو زمین دنبال غذا میگرده,
راهشون رو کج میکنن از یه طرف دیگه میرن که اون نپره…
همینایی که تو سرما اگه یخ ام بزنن, دستتو ول نمیکنن بزارن تو جیبشون…
اونایی که تو تلفن یهویی ساکت میشن
اینایی که همیشه میخندن
اینایی که تو چله زمستون پیشنهاد بستنی خوردن میدن
همونایین که براتون حاضرن هرکاری بکنن
اینا فرشتن …
تو رو خدا اگه باهاشون میرید تو رابطه, اذیتشون نکنین …
تنهاشون نزارین ؛ داغون میشن …

                                              یک روز یه ترکه ...
                             اسمش ستارخان بود، شاید هم باقرخان.. ؛
                                     خیلی شجاع بود، خیلی نترس.. ؛
        یکه و تنها از پس ارتش حکومت مرکزی براومد، جونش رو گذاشت کف دستش
         و سرباز راه مشروطیت و آزادی شد، فداکاری کرد، برای ایران، برای من و تو،
                             برای اینکه ما تو این مملکت آزاد زندگی کنیم

                                                یه روز یه رشتیه ...
                        اسمش میرزا کوچک خان بود، میرزا کوچک خان جنگلی؛
                        برای مهار کردن گاو وحشی قدرت مطلق شاه تلاش کرد،
                          برای اینکه کسی تو این مملکت ادعای خدایی نکنه؛
                             اونقدر جنگید تا جونش رو فدای سرزمینش کرد.

                                                 یه روز یه لره ...
                       اسمش کریم خان زند بود، موسس سلسله زندیه؛
                          ساده زیست، نیک سیرت و عدالت پرور بود
                        و تا ممکن می شد از شدت عمل احتراز می کرد

                                                یه روز یه قزوینی یه ...
                                                 به نام علامه دهخدا ؛
از لحاظ اخلاقی بسیار منحصر بفرد بود و دیوان پارسی بسیار خوبی برای ما بر جا نهاد

                                       یه روز ما همه با هم بودیم ...،
     فارس و آذري و كرد و گيلك و مازني و لر و بلوچ و عرب و تركمن و قشقايي و ...

   تا اینکه یه عده رمز دوستی ما رو کشف کردند و قفل دوستی ما رو شکستند ... ؛

         حالا دیگه ما برای هم جوک می سازیم، به همدیگه می خندیم !!!
                                       و اینجوری شادیم !!!

                             این از فرهنگ ایرانی به دور است.
              آخه این نسل جدید نسل قابل اطمینان و متفاوتی هستند.
                            پس با همدیگه بخندیم نه به همدیگه

                    آنقدر این مطلب را بخوانیم تا عادت زشت در خندیدن
به هموطن( آنکه در دیده ما جا دارد ) در ما بمیرد و با هم یکی باشیم مثل همیشه،
                   مثل زمان های سختی و مثل زمان های جشن و افتخار

                                                   پاینده ایران و ایرانی

ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرا
نرم بازآمد و بگرفت در آغوش مرا
گفت: "خاموش درین جا چه نشستی؟" گفتم:
بوی محبوبه شب می برد از هوش مرا!
بوی محبوبه شب، بوی جنون پرور عشق
وه، چه جادوست که از هوش برد بوش مرا
بوی محبوبه شب، نغمه چنگی ست لطیف
که ز افلاک کند زمزمه در گوش مرا
بوی محبوبه شب همچو شرابی گیراست
مست و شیدا کند این جام پر از نوش مرا
بوی محبوبه شب جلوه جادویی اوست
آنکه کرده است به یکباره فراموش مرا

ﻋــﺎﺩﺕ ﻣﯿــﮑﻨﻢ ﺑــﻪ ﺩﺍﺷــﺘﻦ ﭼﯿــﺰﯼ ﻭ ﺳــﭙﺲ ﻧﺪﺍﺷــﺘﻨﺶ ، ﺑــﻪ ﺑــﻮﺩﻥ ﮐﺴــﯽ ﻭ ﺳــﭙﺲ ﺑــﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧــﺶ   ،ﺗﻨــﻬﺎ ﻋــﺎﺩﺕ ﻣﯿــﮑﻨﻢ ، ﺍﻣــﺎ ﻓــﺮﺍﻣــﻮﺵ ... ... ﻧــﻪ !                                       

رای دلم دعا کنید ...

دلم خواب بی کابوس میخواهد ...

دلم کمی خدا می خواهد ...

کمی سکوت ...

کمی اشک ...

کمی بهت ...

کمی آغوش آسمانی ...

مـــــــــــرگ...

نیازهای کاغذی...

نیازهایم را درون قایقی کاغذی گذاشتم و به دریای سکوت سپردم.

وقتی برآورده نمی شوند همان بهتر به دست سکوت بسپارمشان.

جایشان امن تر خواهد بود، به یقین!

وقتی بغضم شکسته شد
و نفس هایم
غرق شد در اندوه و بی تابی
فقط "سکوت" با من بود.
گاهگاهی که تنم
خسته از لحظه ها
به سوی تلخ ترین مرداب زندگی کشیده می شد
شب هایی که بالشم
خیس می شد از اشک شبانه حسرت
فقط "سکوت" با من بود

آغوش ...

دلم دریای آتیشه ، دارم می سوزم از این تب

تو آغوش یكی دیگه ، چرا تو فكرتم هر شب

تو هم شاید شبیه من ، گرفتاری و بی تابی

تو آغوش یكی دیگه ، به یاد من نمی خوابی

نگاهش می كنم انگار ، همه دنیامو گم كردم

نمی دونه كه تو چشماش ، به دنبال تو می گردم

میاد دستامو می گیره ، بهم میگه چقدر سردی

منم می خندمو میگم ، عزیزم اشتباه كردی

تو تمامیت احساس منی ..

نشه یوقت از من بگذری ..

بگذار هر ک پشت سرمان هر چ می گوید بگویند

بگذار تمام آن حرفا همانجا بماند ( پشت سرمان )

مهم

عشقی ک در دل هایمان هستش ..

دوستت دارم تک ستاره زندگیم

ღ arezoo ღ

یعنی میشه که ما دو تا یه روزی به هم برسیم؟

مهم فقط رسیدنه ، حتی اگه کم برسیم

 یعنی میشه خوشی بیاد دور ما توری بکشه؟

به آرزوهاش برسه هر کی که دوری بکشه؟

 یعنی میشه شب بشینم دست روی موهات بکشم؟

کاشکی بدونم چقـَدَرباید مکافات بکشم

 یعنی میشه که شونه هات فقط پناه من باشه؟

چرا تا حالا نشده ، شاید گناه من باشه

 یعنی میشه که دستامون با هم مثه یه رشته شه؟

هر کی برای اون یکی درست مثه فرشته شه

 یعنی میشه با هم واسه خوشبختی زحمت بکشیم؟

یه خواب راحت بکنیم ، یه آه راحت بکشیم

 یعنی میشه بازم بگی دیوونتم من ، دیوونت؟

دوباره عاشقم بشه اون دل مثل رودخونت

 یعنی میشه با هم باشیم من و خدامون و خودت؟

درست مثه تولدم ، درست مثه تولدت

 یعنی میشه که جای من فقط روی چشات باشه؟

تکیه کلام تو بازم ، من میمیرم برات باشه؟

 یعنی میشه فقط یه بار خدا به ما نگا کنه؟

میگی نمیشه ولی من ، همش میگم خدا کنه

 یعنی میشه تو دفترش یه لحظه اسم ما باشه؟

یه چیزی بشکنه فقط  ، اونم طلسم ما باشه